“Ik ben een vrouw in een mannenwereld. Dat wordt over het algemeen als bijzonder gezien. Dat voel ik zelf alleen niet zo.”

Scheepswerf Gouwerok bouwt aluminium casco’s en dekhuizen voor megajachten. Ik weet dat je bescheiden bent, maar het kan niet anders dan dat jij een hand in het succes hebt. Hoe ben jij als directeur?

“We hebben nauwelijks verloop, veel jongens werken hier al vanaf hun zestiende. ’s Ochtends om half tien hebben we pauze. Dan drinken we met zijn allen koffie in de kantine. Ik niet alleen, ook mijn compagnon, mijn vader en iedereen die hier op kantoor zit, samen met de mannen van de werkvloer. Er mag niet meer gerookt worden in het pand natuurlijk. Soms zijn er nieuwe jongens die dan om half tien meteen naar buiten gaan. Dan zeg ik: ‘Het is wel pauze, maar ik wil je toch even zien. Kom eerst maar vijf minuten koffiedrinken.’

Ik noem mijzelf altijd een bordercollie, ik houd de kudde bij elkaar. Als er eentje afdwaalt, ga ik hem halen. Dan vraag ik wat er aan de hand is. We hebben hier een jongen met een vorm van autisme.  Bij een aantal bedrijven lukte het niet om hem goed te laten functioneren, maar bij ons werkt hij al tien jaar. Zijn werk is zijn lust en zijn leven. Wat hij doet, doet hij fantastisch, dus houden wij van hem. Hij krijgt wat meer privileges dan een ander en als iemand daar last van heeft, leg ik dat uit.

Hard kan ik ook zijn, als je loopt te lanterfanten bijvoorbeeld. Ik heb ook weleens iemand gehad die helemaal niet goed functioneerde. Dan ga ik het gesprek aan: ‘Wat vind je er zelf van? Dit kan toch niet zo?’ Als je hier werkt, vraag ik om je inzet. Als je dat toont, krijg je er een fantastische baan voor terug. We zoeken net zolang tot we iets gevonden hebben waar je tot je recht komt. Als je bijvoorbeeld te ongedurig bent om een goede engineer te zijn maar wel een heel goede inkoper zou kunnen zijn, dan gaan we dat proberen. Misschien is dat wel wat ons zo hecht maakt. We vinden altijd iets wat iemand heel goed kan.”

Je bent de zesde generatie in een familiebedrijf dat al vanaf 1851 bestaat. Was je voorbestemd?

“Ik heb nooit gedacht: ik volg later mijn vader op. Helemaal niet. Het is begonnen met vakantiewerk tijdens mijn studie. Ik leid de dagelijkse gang van zaken en mijn compagnon Michel is technisch commercieel verantwoordelijk. Ik hecht niet aan het feit dat hij geen Gouwerok heet. Hij heeft HTS Scheepsbouwkunde gedaan, en rekent aan de hand van tekeningen precies uit wat de kostprijs moet zijn. Hij liep stage bij ons. Het was een intuïtieve keuze, de klik was er.

Als je de kansen grijpt, zijn ze er. Ikzelf ben begonnen als secretaresse van mijn vader. Nu ben ik vijftig procent eigenaar van het bedrijf. Ik ben het aanspreekpunt voor de jongens en voor iedereen die hier over de vloer komt. Alles wat we doen, moet goed zijn. De salarisadministratie doe ik bijvoorbeeld zelf. Van iedere persoon reken ik uit wat het moet zijn. Als er overuren zijn, hebben ze die drie dagen nadat het briefje is ingeleverd, tot op de cent nauwkeurig en altijd kloppend terug. Ik heb het hartstikke druk, dus ik zou het best kunnen uitbesteden. Dat wil ik niet. Ik vind het juist belangrijk dat als iemand vragen heeft, ik daar een antwoord op weet. Zoiets wezenlijks als je salaris moet gewoon goed zijn.

Van bootjes kijken, kan ik erg genieten. Dat is er met de paplepel ingegoten. Mijn vader van 76 jaar werkt nog steeds in het bedrijf. We zijn onze eigen boot aan het bouwen, daar steekt hij nu veel tijd in.”

De concurrentie is groot, scheepswerf Gouwerok is een begrip. Wat maakt jullie zo bijzonder?

“Luisteren naar de klant, dat is het allerbelangrijkste. Geen twee schepen zijn hetzelfde, alles wat wij maken, is custom build. We zijn groeiende; de schepen die we bouwen, worden steeds complexer en bijzonderder. Er zijn ontwerpers die speciaal naar ons komen omdat ze willen dat wij het maken. We zijn eigenwijs, geven tegengas. Wij zitten aan het begin van de keten. De klant die straks met het schip gaat varen, mag het hebben zoals hij het wil, maar weet het niet altijd al precies. Wij blijven doorvragen, omdat anders bijvoorbeeld de levertijd in gevaar komt. Aan het eind heeft de klant een completer schip. Het is de samenwerking die we zoeken, de synergie.

We hebben nog een hoop ambities. We zijn een intensieve samenwerking aangegaan met onze belangrijkste klant. Denken steeds eerder in het ontwerpproces mee. We willen onze hal beter benutten, dat vraagt om een grote verbouwing. Groeien in aantal medewerkers. Laagjes en baasjes en tussenbaasjes, daar zijn wij niet zo van. Dat vind ik wel een uitdaging: of we het ook efficiënt en daadkrachtig kunnen houden als we groter worden.”

“Een bedrijf is leuk om de mensen die er werken.”

© Ineke Walravens
MEER INSPIRATIE