“Ik ben hiervoor nooit ondernemer geweest. Tegenwoordig zou je zeggen dat het typisch vrouw is om allemaal dingen te bedenken waarom je het niet zou doen. Ik werd gevraagd om drie benzinestations te runnen, als franchisenemer. Toen ik het ging afpellen, was het enige wat overbleef dat ik bang was of ik het wel zou kunnen. Ik heb het gewoon gedaan. Als je die houding hebt, dan kun je natuurlijk van alles en nog wat bereiken. Vriendinnen liggen vaak in een deuk: Lisette gaat het weer gewoon doen.”
Je bent onverschrokken, zo stevig ben je. Hoe kreeg jij je medewerkers zo ver dat ze net als jij zo stralen?
“Ik heb geleerd dat je veel meer mogelijkheden hebt dan je van tevoren denkt. In een situatie dat ik moest snijden in het personeel, heb ik gedeeld dat ik de mensen ook perspectief wilde bieden. Ik ben heel open geweest. We konden eindeloos moeilijk tegen elkaar gaan doen, of kijken wat wél kon. Ik heb gewoon gevraagd wat ze zelf wilden: één medewerkster wilde heel graag retailer worden. Dus heb ik haar opgeleid binnen de organisatie en daarna ook mijn netwerk laten weten dat ik een hele goede dame had staan. Het is haar gelukt: ze is nu zelf retailer!
Plezier was de identiteit van mijn organisatie van benzinestations. Als je een auto hebt, moet er benzine in. Daar is heel veel concurrentie in. Dan moet je beseffen dat de klant hard heeft gewerkt en heeft besloten om een stukje van zijn geld naar jou te komen brengen. Daar word je salaris van betaald, dan mag je zo’n klant toch wel enthousiast ontvangen? We moeten hier plezier hebben, dat vertelde ik en dat sprak ook de medewerkers aan.
Het moet van binnenuit komen, door naar hun talenten te kijken. Eén medewerker bijvoorbeeld begon aan iets en was hij daar mee bezig, dan zag hij iets anders en dan ging hij daar weer verder. Voor je het wist zag je allemaal onafgemaakte dingen in de winkel. Ik heb zijn vierkante meters beperkt. Dat had nog nooit iemand met hem gedaan. Toen ik hem achter de kassa, en alleen daar, neerzette, gingen de klanten op Facebook schrijven hoe leuk hij was.
Het is goed naar mensen kijken en er met hen over praten. Naar ze luisteren en vragen waar ze goed in zijn. ‘Vertel eens, wat doe jij thuis? Waar word jij blij van?’. En soms zit het in kleine dingen. Toen iemand zei dat hij thuis tekende, zette ik hem de volgende keer dat we een actie opzetten daar op in. Dan gebruikte ik die creativiteit. Dan mocht hij de actie bedenken en organiseren.
Toen ik franchisenemer werd, was één van mijn doelen de medewerkers echt toekomstgericht te laten functioneren. Dat is gelukt. Daar ben ik heel trots op. De markt was aan het veranderen. Het werk van servicemedewerker was een vak geworden, zo gingen ze ook naar hun werk kijken. Het liep. Iedereen zat op zijn plek. Ze zetten zelf van alles in gang. Ik liep daar gewoon in de weg, daar zag ik aan dat ik mijn doel had bereikt. Toen heb ik mijn franchise contract met Shell beëindigd.”
Je bent heel gedreven, ik kan me nauwelijks voorstellen dat je nu niets doet. Hoe ga je om met deze periode?
“Nadat ik gestopt was, wilde ik gelijk door. Ik heb van allerlei excuses voorbij laten komen om geen periode van rust in te hoeven plannen. Financieel, mijn tijd verdoen, ego, status ook.
Ik kwam erachter dat ik blijkbaar wel een doel nodig heb, dus heb ik tegen mijzelf gezegd dat het niet echt met werk te maken mocht hebben.
Ik heb mijzelf de vraag gesteld wat ik echt wilde. Ik heb het op een briefje op mijn werkkamer gehangen. Eén woord. Waar ik beter in wil worden is loslaten. Niet zeggen dat het je niet uitmaakt, maar dat je qua gevoel ook echt weet dat het zo goed voelt. Dat is mijn uitdaging. Intuïtie is daarvoor mijn basis. Luisteren naar mezelf. Vertrouwen hebben in mijzelf. Daar neem ik nu mijn tijd voor.
Hiervoor ben ik regiomanager geweest. Rotterdam Rijnmond was van mij, ik had tweeëntwintig tankstations onder me. Het ene moment was ik echt puur operationeel bezig, en het volgende moment hoorde ik verhalen aan, als een maatschappelijk werkster. Dan was ik bezig met het halen van mijn doelen, vervolgens zat ik bij Shell over strategie te praten. Dus ik was continu aan het schakelen. En dan hoopte ik ook nog dat er geen calamiteit tussendoor kwam, want dan was ik degene die alles moest regelen.
Daar ben ik het beste in, in continu schakelen. Mensen begrijpen het niet altijd, die willen je heel graag in vakjes stoppen. De meesten hebben toch zoiets van: ‘Waar ben je dan het beste in?’ Niet dat ik me onbegrepen voel, het is aan mij om daar in te schakelen. Dat is juist mijn talent. Daar kan ik altijd op terugvallen.”
Je hebt een bijzonder verleden. Waar haal jij je kracht vandaan?
“Ik ben bij mijn oma opgegroeid, dat is Surinaams. Mijn moeder was heel jong toen ze mij kreeg, mijn vader was vertrokken. Dan ga je van gezin naar gezin. Uiteindelijk hadden ze besloten dat ik naar Nederland zou gaan, dat ik bij mijn tante zou gaan wonen. Ik was vijf jaar.
Van mijn opa kreeg ik nog mee dat we allemaal een rol hebben in het leven. Ik kan me het moment net voordat ik naar Nederland vertrok nog heel goed herinneren. ‘Jongedame’, zei hij, ‘Jij bent gezegend met een aantal talenten, die heeft niet iedereen.’
Ik ben dus op hele jonge leeftijd losgemaakt van mijn basis. Ik denk dat ik het daardoor altijd aan ga. Ik loop ook altijd voorop. Ik ben stevig genoeg van mijzelf. Later, toen ik mijn middelbare school had afgemaakt, heeft mijn opa zijn trots daarover uitgesproken. Dat ik ondanks alle moeilijkheden en weerstanden mijn talenten gebruikt heb. Ik had heel vaak andere keuzes kunnen maken. Uitblinken is voor je talenten gaan staan. Dat is mijn basishouding, ook met mijn medewerkers.”
“Er is niets wat mij tegenhoudt.”
CV | LISETTE TANIS |
1976 | Geboren in district Marowijne, Suriname |
1981 | Emigratie naar Nederland |
1998 | Diploma SPD Bedrijfsadministratie Hogeschool Markus Verbeek |
2000 | Rayonmanager 22 Shell tankstations |
2008 | Post-HBO Bedrijfskunde HES Rotterdam |
2007 | Eigenaar 3 tankstations |
2011 | Lid Ouderraad basisschool De Schelf |
2014 | Beëindiging franchisecontract Shell |
2015 | DE-R management en advies |