Ik ben verslaafd geraakt aan House M.D. Voor wie de tv-serie niet kent: de briljante dr. Gregory House behandelt díe patiënten die door zijn collega-artsen zijn opgegeven. Van protocollen of voorschriften trekt hij zich weinig aan, hij doet werkelijk álles voor ze. De patiënt genezen, dát telt voor hem. En dat doet hij met groot succes.
Willen we niet allemaal succesvol zijn?
Laten we haar Annelies noemen. Op een van mijn interim-opdrachten was zij de softwareontwikkelaar van een van de business units. Annelies wist werkelijk álles van die specialistische software. Wilde je als gebruiker een aanpassing, dan liep je even bij Annelies langs. Binnen een mum van tijd was óf de wijziging doorgevoerd óf begreep je waarom je voorstel toch niet zo handig was.
Niets meer aan doen. Toch?
Wij managers en directeuren zijn gedrild in het controleren of alles wel doelmatig gaat. Hoe groter de organisatie, hoe groter de afstand tot de werkvloer, hoe meer regels er komen. Helemaal als het minder goed gaat met het bedrijf. Maar het afdekken van risico’s is geen garantie voor succes. Voor je het weet gaat al je tijd verloren aan een strijd met de preciezen.
Hoe verlammend is de bureaucratie in jouw organisatie?
Begrijp me goed, ik houd van de duidelijkheid van de hiërarchie. Ieder zijn verantwoordelijkheid, ieder zijn bevoegdheid. Je kunt nu eenmaal niet met Jan en alleman besluiten nemen. En dat we normen nodig hebben om effectief met elkaar te kunnen werken, is ook evident. Ik sta er zelfs om bekend dat ik daar streng in kan zijn. Toch is dat niet altijd ook de juiste weg.
Hoe verging het Annelies?
Na een reorganisatie werd ze, vanuit een ver hoofdkantoor, aangestuurd door een IT directeur. Via de mail ontving ze een beleidsdocument met regels waaraan ze moest gaan voldoen. Haar deur ging dicht en wijzigingsverzoeken werden geacht voortaan centraal en digitaal te worden ingediend, waarna ze op een steeds langer wordende Excellijst belandden. Vervolgens waren er maar liefst zeven managers nodig om de prioriteitstelling daarvan te bepalen.
Aan Annelies werd niets meer gevraagd.
“Soms moet je stout zijn”, is één van mijn gevleugelde uitspraken. Buiten de beleidslijnen is er namelijk nog een speelveld. Dat van het goede doen, de bedoeling van het bedrijf naleven. Dat staat voor mij bóven alles. Altijd. Zoals het bij dokter House om leven of dood gaat. Of zoals het Annelies om het optimale gebruikersgemak te doen was.
Leidinggeven is het managen van je eigen onzekerheid. Beslissingen nemen zonder dat je volledige controle hebt. Doorpakken in het onbekende. Wie bang is voor die verantwoordelijkheid, neigt er naar om zoveel mogelijk naar zich toe te trekken. Helemaal als het minder goed gaat met je bedrijf. Maar nog meer controleren helpt je echt niet altijd verder.
Annelies nam een paar maanden later ontslag …
Verandering begint bij jou. Of jij als manager of directeur het risico durft te nemen dát te doen wat in die situatie het beste is voor het bedrijf. Los van alle compliance. Ook al heb je niet alle informatie tot je beschikking. Zelfs al kun je niet voorspellen hoe je beslissing in de toekomst zal uitpakken.
Het komt neer op het continu beantwoorden van de volgende vraag:
Wat zou ons nu verder helpen?
Mensen maken het bedrijf. Met elkaar creëer je het succes. Dat kan alleen als je als manager of directeur iedere professional serieus neemt. Vermijd de verlammende bureaucratie van overbodige regelgeving. Ga in gesprek met de kanjers van jouw bedrijf. Zet de kaders, dat is meestal al voldoende. Geef ze vervolgens de ruimte om daarbinnen te doen wat er gedaan moet worden: invulling geven aan de bedoeling van jouw organisatie.
En, als het nodig is, als je de verandering anders niet voor elkaar krijgt, stimuleer ze dan om af en toe stout te zijn!
Waar ga jij de regels ten goede buigen?
Loopt je bedrijf niet zoals je wilt? Blijven de resultaten achter? Verlamt de bureaucratie de noodzakelijke verandering? Bel of mail me dan snel.
Samen met de kanjers in jouw bedrijf succes realiseren, vind ik het mooiste wat er is.
© Ineke Walravens